Het hedendaagse Australie heeft geen grote landroofdieren, maar tot aan ongeveer 30.000 jaar geleden heerste Thylacoleo carnifex, de buidelleeuw. Van het dier, dat de grootte van een luipaard had, zijn meerdere goedbewaarde skeletten gevonden. Nu geeft een nieuwgevonden grotschildering informatie over hoe het dier er aan de buitenkant heeft uitgezien.
In juni 2008 fotografeerde Tim Willing, naturalist en gids, een oude schildering op een overhangende rots nabij de kust van noordwest Australie. Kim Akkerman, onafhankelijk antropoloog uit Tasmanie, zegt dat de schildering onomstotelijk een buidelleeuw weergeeft. Het laat de katachtige snuit zien, grote voorpoten en ferme klauwen aan de voorpoten. Ook heeft het dier strepen op de rug, een pluim aan de staart en gepunte oren. Deze laatste drie kenmerken blijven in skeletten niet bewaard, maar de Aborigines kenden ze maar al te goed. Australie’s eerste mensen bevolkten het continent minstens 40,000 jaar geleden en leefden tegelijkertijd met de grote jager.
Van eerder gevonden rotsschilderingen werd al gedacht dat ze mogelijk de buidelleeuw voorstelden, maar omdat ze niet duidelijk genoeg waren, kon het hier ook gaan om een ander gestreept roofdier, de Tasmaanse tijger (ongeveer ter grootte van een hond). Die soort bezweek door competitie met de mens in 1936, zoals de buidelleeuw wellicht een aantal millennia eerder al had gedaan.
De vondst wordt in detail in het tijdschrift Antiquity beschreven.
Bron: LiveScience.com