Meer dan 140 jaar geleden werd in de prehistorische grot van Goyet een wolvenschedel gevonden. Uit nieuw onderzoek blijkt nu dat deze schedel eigenlijk afkomstig is van een hond, die ongeveer 32.000 jaar geleden leefde tijdens de Oude Steentijd. Tot voor kort werd aangenomen dat de wolf pas ongeveer 14.000 jaar geleden gedomesticeerd werd. Op donderdag 19 november bespreekt paleontologe Mietje Germonpré in Tongeren het belang van deze hondenschedel. De lezing ‘Van wilde wolf tot trouwe viervoeter.’ kadert in de lezingenreeks ‘Spraakwater’ van het Gallo-Romeins Museum.
Hoewel genetische studies al eerder lieten uitschijnen dat de oorsprong van de hond wel eens verder in de tijd zou kunnen teruggaan dan gedacht, ontbrak daarvoor elk materieel bewijs. Het onderzoek werd bovendien belemmerd door het feit dat onderzoekers de grootste moeite hadden om fossiele schedels van honden en wolven van mekaar te onderscheiden. Samen met een aantal buitenlandse collega’s onderzocht Mietje Germonpré de afgelopen jaren een hele reeks fossiele schedels van wolfachtingen uit de Oude Steentijd, met de nadrukkelijke bedoeling om de morfologische verschillen nader te kunnen omschrijven. En met succes: uit het onderzoek bleek al gauw dat de morfologie van een aantal onderzochte schedels duidelijk verschilt van deze van wolven en wel degelijk als deze van honden kan herkend worden. De honden uit de Oude Steentijd hebben bijvoorbeeld een veel kortere en bredere snuit dan recente en fossiele wolven, maar in tegenstelling tot moderne honden zijn hun tanden even groot als deze van wolven.
Wat was de betekenis of het belang van deze eerste honden voor de mens? Ze kunnen een belangrijke rol gespeeld hebben in rituelen, later werden ze wellicht gebruikt als transportmiddel of voor de jacht.
Praktisch: de lezing vindt plaats op donderdag 19 november om 20u in het auditorium van het Gallo-Romeins Museum (Kielenstraat 15, 3700 Tongeren). Inkom: € 3 – inkom leden NKV: gratis – Inkom leden Davidsfonds en KLGOG: € 2.
Bron: ArcheoNet Vlaanderen