Op een oude grotschildering in het noorden van Australie is een tot op heden onbekende grote vleermuissoort te zien, zeggen onderzoekers. Het team denkt dat de grotschildering in Australie’s Kimberley regio kan dateren uit het hoogtepunt van de laatste ijstijd, zo’n 20-15.000 jaar geleden.
.
Op de schildering zijn acht slapende vliegende honden te zien. Ze hebben kenmerken die niet overeenkomen met de nu levende Australische vliegende honden, wat er mogelijk op wijst dat de afgebeelde soort nu uitgestorven is. De bevindingen zijn gepubliceerd in het tijdschrift Antiquity.
De vleermuizen hebben niet in de grot gewoond waar ze ook zijn afgebeeld. Op de schildering is te zien dat ze aan een tak hangen, wat wijst op een habitat in een bebost gebied in het laagland. Jack Pettigrew, van de universiteit van Queensland en zijn collega’s beschrijven dat de acht vleermuizen witte vlekken op hun gezichten hebben. Geen enkele van de hedendaagse Australische vliegende honden hebben dit kenmerk.
Dr. Pettigrew en zijn team gingen na of de vleermuis gelijkenissen vertoonde met levende megavleermuizen van andere delen van de wereld. Wereldwijd zijn er zes van zulke soorten, twee in Afrika en vier op eilanden in Zuid-Oost Azie. De twee Afrikaanse soorten hebben, in tegenstelling to de vleermuizen op de grotschildering, onregelmatige witte vlekken. Een van de Aziatische soorten heeft – in tegenstelling tot de soort op de schildering – een witte vlek boven de ogen; de andere soort mist de lichte buikkleur van de Kimberley schildering.
Twee soorten bleven over: Styloctenium wallacei van het eiland Sulawesi en Stylocteniummindorensis van Mindoro in de Filippijnen. Beide zijn van middelmatige grootte en hebben de kenmerken witte gezichtsstreep zoals die te zien is op de grotschildeirng. Het zijn fruiteters die in een laagland bos leven. Styloctenium heeft echter wel kleine witte vlekjes boven de ogen, maar deze zijn en profile niet zichtbaar, zeggen de onderzoekers. Styloctenium is volgens de onderzoekers het meest verwant met de oude soort op de schildering.
.
.
Er is geen fossiele vleermuis bekend uit de regio die deze soort zou kunnen vertegenwoordigen. “Fossilisatie is buitengewoon slecht in de rotsige tropische omgeving van de Kimberley,” zegt Dr. Pettigrew. Kleine fossiele vleermuizen zijn bekend uit Riversleigh in Queensland, waar ze uit de rotsen geprepareerd kunnen worden met behulp van zuren. Maar vliegende honden zijn nog niet gevonden. De fossielen uit Queensland zijn zo’n 30 miljoen jaar ouder dan de vliegende hond uit de Kimberley.
De vleermuis schilderingen werden gevonden op een zandstenen muur die beschermd werd door overhangend gesteente, nabij Kalumburu. Ze behoren tot een type schildering dat bekend staat onder de naam “Bradshaw”. Deze Bradshaw schilderingen werden meer dan 17.500 jaar geleden gemaakt door geraffineerde schilders. De stijl verspreidde zich over een regio die aan meerdere aboriginal groepen behoorde. Elk van deze groepen heeft een eigen naam voor de schilderingen.
“De plaats waar de schilderingen zijn gemaakt is gekozen omdat het uit de zon ligt, een platte muur heeft om op te schilderen en een overhang waardoor de schilderingen tegen de elementen beschermd zijn,” zegt Dr. Pettigrew.
Er is veel onenigheid over of het uitsterven van grote zoogdieren in Australie is veroorzaakt door de jacht door mensen of door klimaatsverandering. De onderzoekers beschouwen de vleermuizen als te snelle dieren om tot uitsterven te zijn bejaagd door de cultuurgroep die de schilderingen gemaakt heeft. De ondergang van de Kimberley wit-gezicht megavleermuizen is waarschijnlijk het resultaat geweest van klimatologische en ecologische veranderingen aan het eind van de laatste ijstijd, aldus de onderzoekers.
Bron: BBC