Geruzie om fossielen met fatale gevolgen in Kalamoto, Griekenland

In het centrum van het plaatsje Kalamoto is een piepklein museum met een adembenemende sfeer. Daar heeft professor Evangelia Tsoukala van de Universiteit van Thessaloniki en haar team een kleine ruimte ingericht met de vondsten van twee dicht bij elkaar gelegen sites. Sites met een Vroeg-Pleistocene fauna die o.a. bestaat uit carnivoren zoals de kortsnuit hyena, Pachycrocuta brevirostris (AYMARD, 1846), verschillende caniden (Canis sp.), paarden (Equus stenonis COCCHI, 1867), neushoorns (Dicerorhinus etruscus), mammoeten (Mammuthus meridionalis), nijlpaarden (Hippopotamus antiquus), verschillende herten, waaronder het reuzenhert (Praemegaceros pliotarandoides (DE ALESSANDRI, 1903, en verschillende runderen en van de kleine zoogdieren is Mimomys savini HINTON, 1910, bekend. Al sinds 2000 graaft Evangelia Tsoukala met haar team op de twee locaties van Kalamoto.

In het kleine museum is alles te zien dat er gevonden. Spectaculair is het schedelfragment met het reusachtige gewei van het reuzenhert Praemegaceros pliotarandoides dat bij de meesten in de WPZ-kringen beter bekend is onder de naam Praemegaceros verticornis (DAWKINS, 1872). Het is het absolute topstuk en blikvanger van het museum. Remie Bakker maakte op basis van dit unieke gewei een zwart/wit reconstructie van dit reuzenhert. Sinds vorig jaar is het museum gerenoveerd en liggen de fraaie fossielen achter glas. Er ontstond echter begin dit jaar onenigheid over de eigendomsrechten van o.a. de schedel van het reuzenhert. Hij was, samen met een aantal andere fossiele botten en kiezen gevonden en uitgegraven door een schaapherder. En net voor de zomer eiste hij zijn “eigendommen” terug. Een advocaat werd ingeschakeld, maar het fossiel bleef in het museum. Tot vorige week.

De schaapherder was dronken en besloot in het holst van de nacht eigenhandig zijn fossielen uit het museum te halen. Niet zo moeilijk, zal hij gedacht hebben. Gewoon de deur forceren en je eigendommen meenemen. Het moet natuurlijk allemaal een beetje gehaast en als je dan niet stevig op je benen staat… De fragiele schedel van het reuzenhert heeft de gang uit het museum niet overleefd. Het is in vele stukken gebroken maar kan vermoedelijk weer gerestaureerd worden. Het is en blijft natuurlijk pure diefstal met fatale gevolgen. De lokale media hebben er vorige week bol van gestaan. Het is nu afwachten wat het resultaat is van de inspectie van de brokstukken van Evangelia Tsoukala en haar preparateur. Laten we hopen dat deze schedel (er zijn er maar heel erg weinig van die zo compleet waren die van Kalamoto) weer een prominente plaats in het museum krijgt en zo voor iedereen toegankelijk is. Inmiddels heeft de schaapherder zijn spijt betuigd. Of het tot een rechtszaak gaat komen is nog niet bekend.

(Dick Mol)

Praemegaceros verticornis (DAWKINS, 1872) (Foto’s: Hans Wildschut)

Reconstructie van het beest door Remie Bakker, op basis van het gewei van dit reuzenhert gevonden te Kalamoto.

Geef een reactie